احمدرضا ذوالفقاری داریانی متولد ۱۳۳۸ تهران ، استاد فیزیک هسته‌ای و عضو هیات علمی دانشکده مهندسی هسته‌ای دانشگاه شهید بهشتی بود. وی همچنین ریاست دانشکده علوم هسته‌ای این دانشگاه را بر عهده داشت. در برخی منابع ذکر شده است که دکتر ذوالفقاری مدرک دکتری در رشته مهندسی مکانیک هسته‌ای از امپریال کالج انگلستان دارد.
دکتر ذوالفقاری در زمینه مهندسی هسته‌ای تخصص داشته و در پروژه‌های ملی و راهبردی مرتبط با توسعه فناوری هسته‌ای ایران مشارکت فعال داشت. نقش او در بومی‌سازی دانش فنی هسته‌ای بسیار با اهمیت است. علاوه بر فعالیت‌های علمی، ذوالفقاری سابقه معاونت پشتیبانی، مالی و مدیریت منابع دانشگاه شهید بهشتی را نیز در کارنامه خود داشت.
او مقالات متعددی در زمینه تحلیل میله سوخت، طراحی سیستم‌های شیلدینگ، بهینه‌سازی نیروگاه‌ها و مدلسازی حوادث هسته‌ای منتشر کرد. بسیاری از پایان‌نامه‌های تخصصی در زمینه ایمنی هسته‌ای و سانتریفیوژ گازی با راهنمایی مستقیم او به انجام رسید .برخی از مقالات علمی دکتر ذوالفقاری در کنفرانس‌های داخلی عبارتند از: بهینه سازی اتصال آب شیرین کن به نیروگاه سیکل ترکیبی کرمان با ترکیب شبکه عصبی مصنوعی و الگوریتم جست و جوی گرانش در سال ۱۳۹۹ ارائه شده در ششمین کنفرانس بین المللی مهندسی شیمی و نفت؛ محافظت در برابر پرتوهای گاما با کاربرد بتن سنگین حاوی سر باره سرب در سال ۱۳۹۴ ارائه شده در فصلنامه زمین شناسی مهندسی؛ تحلیل عددی رفتار ترمومکانیکی میله سوخت ۲UO در حالت پایا با استفاده از روش المان محدود در سال ۱۴۰۰، ارائه شده در مجله علوم و فنون هسته ای؛ حل معادله پخش نوترون با استفاده از روش بدون مش بر پایه تابع‌های شعاعی وندلند در مختصات دو بعدی کارتزین در سال ۱۳۹۲، ارائه شده در مجله علوم و فنون هسته ای؛ تعیین پارامترهای چشمه ناشناخته پخش جوی با استفاده از نرم افزار AERMOD و استنتاج بیزین همراه با زنجیره مارکوف مونت کارلو در سال ۱۳۹۱، ارائه شده در مجله علوم و فنون هسته‌ای و طراحی و ساخت سیستم کنترلر چشمه یونی از نوع برخورد الکترونی برای سیستم طیف نگار جرمی در سال ۱۴۰۲، ارائه شده در مجله علوم و فنون هسته ای.
دکتر ذوالفقاری بیش از سه دهه از عمر خود را وقف تدریس، تحقیق و اجرای پروژه‌های راهبردی در صنعت هسته‌ای کرد. او با حضور فعال در کمیته‌های تخصصی، پروژه‌های ملی و همکاری نزدیک با دانشمندان برجسته همچون شهید دکتر عبدالحمید مینوچهر، نقشی حیاتی در ارتقا توان علمی کشور، توسعه فناوری غنی‌سازی، ایمنی هسته‌ای و طراحی سامانه‌های نوین انرژی ایفا کرد. تلاش بی‌وقفه او در اتصال دانشگاه به صنعت و تربیت نیروهای متخصص، از سرمایه‌های ارزشمند علمی کشور محسوب می‌شود.
دکتر ذوالفقاری داریانی در پروژه‌های ملی و راهبردی مربوط به توسعه فناوری هسته‌ای ایران بسیار فعال بود و با تعهد بی‌وقفه به پیشرفت علمی و فناوری کشور، نقش مهمی در توسعه برنامه‌های آموزشی و پژوهشی در حوزه علوم هسته‌ای ایفا کرد. ذوالفقاری نه‌تنها به‌عنوان یک استاد دانشگاه، بلکه به‌عنوان یک پژوهشگر پیشرو و مدیر مسئول نشریه «فناوری و انرژی هسته‌ای» شناخته می‌شد. زندگی او، ترکیبی از تلاش‌های علمی، تعهد به خودکفایی ملی و فداکاری در راه آرمان‌های کشور بود. نقل‌قولی از یکی از همکاران او در دانشگاه شهید بهشتی می‌گوید: «دکتر ذوالفقاری معلمی بود که علم را با عشق به وطن درآمیخت و هرگز از خدمت به کشور خسته نشد.»
دیدگاهتان را بنویسید