اکبر مطلبی زاده، یکی از برجسته ترین دانشمندان هسته‌ای ایران، نامی است که با تعهد به پیشرفت علمی و دفاعی کشور گره خورده است. او با نقش آفرینی در پروژه‌های حساس هسته‌ای و دفاعی، نه تنها به عنوان یک پژوهشگر برجسته، بلکه به عنوان نمادی از مقاومت علمی در برابر فشارهای خارجی شناخته می‌شود. زندگی و شهادت او، روایتی از تلاش بی وقفه برای خودکفایی علمی ایران و فداکاری در راه آرمان‌های ملی است. مردی سخت‌کوش، متواضع و آگاه که همواره در جست‌وجوی دانایی و گسترش مرزهای دانش می‌کوشید و در کنار این همه، پدری مهربان، همسری عاشق‌پیشه و پناهی آرام برای خانواده‌اش بود.
پیشرفت در دل تحریم
اکبر مطلبی زاده در اول مرداد ۱۳۴۲ در شهر یزد به دنیا آمد. او در خانواده‌ای متدین و متوسط رشد کرد و از کودکی علاقه شدیدی به علوم و فناوری نشان داد. پدر شهید مطلبی زاده از معماران برجسته دیار کویر و مادرش بانویی خانه‌دار و پرمهر بود و دوران کودکی و نوجوانی‌اش را در شهرستان یزد با صفا و سادگی گذراند.
در سال‌های دفاع مقدس، ۲ سال از جوانی‌اش را در سنگرهای ایثار و حماسه سپری و در کنار همرزمان خود از خاک وطن دفاع کرد. پس از آن، مسیر دانش را با عزمی راسخ ادامه داد. اکبر مطلبی زاده تحصیلات خود را در رشته شیمی و فیزیک در دانشگاه‌های معتبر ایران دنبال کرد. گرایش او به فیزیک هسته‌ای و کاربردهای آن در فناوری‌های پیشرفته، او را به یکی از متخصصان برجسته این حوزه تبدیل کرد.
مطلبی زاده به عنوان عضو هیات علمی دانشگاه شهید بهشتی و مدرس فیزیک در دانشگاه آزاد اسلامی یزد فعالیت داشت. او در دانشگاه، علاوه بر تدریس، در پروژه‌های پژوهشی مرتبط با فیزیک هسته‌ای و فناوری‌های دفاعی مشارکت می‌کرد. مهم‌ترین نقش او، ریاست گروه علمی «شهید کریمی» در سازمان پژوهش‌های نوین دفاعی بود. این گروه بر پروژه‌هایی با کاربردهای نظامی و فناوری‌های دفاعی تمرکز داشت.
او همچنین به عنوان مشاور شخصی محسن فخری‌زاده، رییس وقت سازمان پژوهش‌های نوین دفاعی، نقش کلیدی در هماهنگی و مدیریت پروژه‌های حساس ایفا می‌کرد. زندگی او با تعهد به پیشرفت علمی و دفاع از استقلال ایران تعریف می‌شد.
در سال ۱۳۹۲، مطلبی زاده در پانزدهمین جشنواره جوان خوارزمی رتبه اول را در بخش پژوهش‌های توسعه‌ای کسب کرد. او همچنین از شاگردان برجسته مجید شهریاری، فیزیکدان هسته‌ای ترور شده، بود و در توسعه دانشکده مهندسی هسته‌ای دانشگاه بهشتی نقش داشت.
با وجود محدودیت اطلاعات منتشرشده درباره جزییات پروژه‌های وی، منابع غیررسمی حاکی از آن است که مطلبی‌زاده در حوزه‌های زیر فعالیت می‌کرد:
- شیمی مواد دفاعی: توسعه مواد شیمیایی با مقاومت بالا.
- نانوتکنولوژی کاربردی: طراحی مواد نانو ساختار برای بهبود عملکرد سیستم‌های دفاعی.
- فناوری‌های انتقال انرژی: بهینه‌سازی فرآیند‌های انرژی در سامانه‌های موشکی.
این تحقیقات زمینه‌ساز توسعه فناوری‌های استراتژیکی بود که می‌توانست به خودکفایی دفاعی کشور کمک کند.
وزارت خزانه‌داری آمریکا دکتر مطلبی زاده را در ماه مارس ۲۰۱۹ تحریم کرده بود.
هیچ کس از جایگاه بالای او اطلاع نداشت
دکتر حمیدرضا شرافت عضو هیات علمی گروه مهندسی نساجی و پلیمر دانشگاه آزاد اسلامی یزد در مورد سابقه آشنایی با شهید اکبر مطلبی‌زاده می‌گوید: سال ۷۴ و ۷۵ با شهید مطلبی زاده آشنا شدم، وی در آن زمان از تهران برای تدریس به دانشگاه آزاد اسلامی یزد می‌آمد و در گروه شیمی تدریس می‌کرد.
در اواخر دهه هفتاد مدیر طرح و برنامه بودم که مرحوم سلطانی رییس وقت دانشگاه، تجهیز آزمایشگاه شیمی صنعتی را برای اولین بار در دانشگاه‌های استان به من واگذار کرد. شهید مطلبی زاده در حوزه پژوهشی فعال بود و چون دستی در طراحی و ساخت داشت از ایشان خواستم به عنوان ناظر آزمایشگاه شیمی صنعتی کمک‌کار دانشگاه باشد. به دلیل هزینه بالا و مشکلات واردات تجهیزات آزمایشگاهی خارجی، از نوع با کیفیت داخلی استفاده شد. دقت وی در نوع قطعات، اجزا و مواد به اندازه‌ای بود که بعدا شرکت تولید کننده آزمایشگاه شیمی صنعتی از این همه دقت تعجب کرده بود و همه این‌ها سبب شد این آزمایشگاه در دوران فعالیت خود کمترین تعمیرات را داشته باشد.
دکتر شرافت یکی از جنبه‌های شخصیت شهید مطلبی‌زاده را جدی و دقیق بودن برشمرد و گفت: وی بسیار آدم باهوش، متدین، محجوب و باسواد بود، کارها را به صورت موشکافانه بررسی می‌کرد، وقت می‌گذاشت و توجه ویژه‌ای به کیفیت داشت. در مدت این چندسال یک‌بار ندیدم که حرف بی‌جایی بزند و حرف درست زدن و درست حرف زدن از دیگر ویژگی وی، در عین تواضع و افتادگی بود به طوری که خیلی از اساتید از جایگاه علمی بالای وی اطلاع نداشتند. و با این که از لحاظ مالی محتاج به دانشگاه آزاد اسلامی یزد نبود می‌آمد تا رسالت خود را برای خدمت به دانشجویان و دانشگاه شهر خودش انجام دهد و شاید بعضی از اوقات هزینه رفت و آمد بیشتر از مبلغ حق‌التدریس می‌شد.
دیدگاهتان را بنویسید