ماشین‌های پرنده از دل قصه‌های علمی- تخیلی پرواز کرده و اکنون روی زمین واقعیت فرود آمده‌اند، باورنکردنی است اما به‌زودی، آن‌ها آسمان‌ها را به تصرف خود در‌می‌آورند. سال ۲۰۱۵ است. «دانشمند دیوانه» داک براون، نوجوان شگفت‌زده، «مارتینی مک‌فلای» را با سبکی خاص به آینده آورده است: سوار بر یک دلورین پرنده. هرچند این مسافران زمان نامتعارف به نظر می‌رسند اما وسیله نقلیه آن‌ها این‌گونه نیست. خودروها در آسمان حرکت می‌کنند. اکنون ۱۰ سال از آینده‌ای که در فیلم بازگشت به آینده قسمت دوم پیش‌بینی شده بود، گذشته است اما هنوز خبری از خودروهای پرنده نیست. بااین‌حال، خودروهای هوایی، که از اوایل دهه ۱۹۰۰ جزء اصلی داستان‌های علمی-تخیلی و فانتزی بوده‌اند، ممکن است به‌زودی به واقعیت بپیوندند. به گفته «ژیائوسونگ دو»، مهندس هوافضا در دانشگاه علوم و فناوری میسوری در رولای آمریکا، «فناوری لازم برای ساخت خودروهای پرنده از همین حالا وجود دارد.»
ترکیبی از هواپیما و هلیکوپتر
یک خودروی پرنده واقعی، احتمالاً ترکیبی از یک هواپیما و یک هلیکوپتر خواهد بود. هواپیماها به باند پرواز نیاز دارند؛ بنابراین برای خودروهای پرنده عملی‌تر است که مانند یک هلیکوپتر به‌صورت عمودی از زمین بلند شوند. تیغه‌های چرخان (پروانه‌ها) نیروی لازم برای بلندکردن وسیله‌نقلیه از زمین را فراهم می‌کنند.
ژیائوسونگ دو می‌گوید: «وقتی عملیات بلند شدن کامل شد، می‌توانید مانند یک هواپیمای عادی پرواز کنید.»
بال‌های هواپیما از بدنه خودرو باز می‌شوند و امکان پرواز با مقاومت هوایی کمتر نسبت‌به هلیکوپتر را فراهم می‌کنند.
گزینه دیگر برای خودروهای پرنده، اتصال پروانه‌ها به بال‌های آن‌ها است. ابتدا، بال‌ها به‌سمت بالا مایل می‌شوند تا پروانه‌ها بتوانند خودرو را بلند کنند، پس از بلند شدن خودرو، بال‌ها به حالت افقی درمی‌آیند، شبیه به بال‌های یک هواپیما.
به گفته «پت اندرسون»، مهندس هوافضا و مدیر پیشین مرکز پژوهشی پرواز عقاب در دانشگاه هوافضا امبری-ریدل در فلوریدا این شبیه به یک ترنسفورمراست.
وسایل نقلیه‌ای با تیغه‌ها و پروانه‌های چرخان، شباهت چندانی به خودروهای پرنده علمی-تخیلی ندارند و حتی زیاد شبیه به خودرو هم به نظر نمی‌رسند. در عوض، این وسایل شبیه به هلیکوپترهای نظامی بال‌دار هستند، مانند آن‌هایی که در فیلم‌های آواتار دیده‌ایم یا شبیه به وی-۲۲ اُسپری، هلیکوپتر بال‌دار واقعی که در نیروی نظامی ایالات‌متحده استفاده می‌شود؛ برای مثال، شرکت آمریکایی الف‌ارِنوتیکس قصد دارد خودروهایی شخصی بفروشد که بتوانند هم در جاده‌ها حرکت کنند و هم به آسمان بلند شوند. این خودروها از نظر ظاهر و عملکرد شبیه به خودروهای علمی-تخیلی هستند اما قیمتشان برق از کله آدم می‌پراند. انتظار می‌رود وقتی امسال تولید این خودروها آغاز شود، با قیمت حدود ۳۰۰ هزاردلار عرضه شوند.
برای افرادی با بودجه‌های کمتر، گزینه‌ای مناسب‌تر می‌تواند خدمات اشتراک‌گذاری خودروهای پرنده باشد. چیزی شبیه به اوبر یا لیفت اما برای آسمان‌ها. پت اندرسون می‌گوید: این مدل خدمات احتمال بیشتری دارد برای افراد عادی در دسترس باشد.
اوبرهای پرنده طی ۱۰ تا ۲۰ سال آینده
اندرسون پیش‌بینی می‌کند که اوبرهای پرنده در ۱۰ تا ۲۰ سال آینده رایج شوند اما پیش از این اتفاق هواپیماها باید بارها و بارها از نظر ایمنی آزمایش شوند. همچنین سازمان هوانوردی فدرال ایالات‌متحده (FAA) نیز باید قوانین و مقرراتی برای خودروهای پرنده وضع کند. اکتبر پارسال بود که سازمان هوانوردی فدرال با اعلام مقرراتی برای عملیات و خلبانی تاکسی‌های هوایی، این صنعت را یک قدم به پرواز نزدیک‌تر کرد.
اما باوجود این مشکلات مهمی هم بر سر راه وجود دارد، پرواز به‌ویژه در مرحله بلند شدن از زمین، انرژی بسیار زیادی می‌طلبد. به گفته ژیائوسونگ دو، باتری‌های لیتیوم-یونی قابل شارژ فعلی تنها می‌توانند یک خودروی پرنده را برای ۲۰ تا ۳۰ دقیقه پرواز تامین انرژی کنند، اگر یک خودرو در جاده شارژش تمام شود، می‌تواند کنار جاده متوقف شود اما اگر یک خودروی پرنده در آسمان شارژش تمام شود، سقوط می‌کند.
مهندس دو و بسیاری از پژوهشگران دیگر، درحال کار روی بهبود کارایی باتری‌ها هستند تا پیش از عملیاتی شدن تاکسی‌های پرنده، این مشکل حل شود. بهبود در این زمینه می‌تواند آینده‌ای ایمن‌تر و پایدارتر برای خودروهای پرنده رقم بزند.
دیدگاهتان را بنویسید