به غیر از 12 دانشمندی که رژیم صهیونیستی بطور مستقیم برای ترور آنها اقدام کرد، نخبگان علمی، اساتید و دانشمندان دیگری هم بودند که در نتیجه حملات متجاوزانه صهیونیست ها به شهادت رسیدند. طبق آخرین آمارها از سوی وزارت علوم حداقل 29 استاد دانشگاه، دانشجو و نخبه علمی در این حملات جان شان را از دست دادند. در اینجا فقط به تعدادی از آنها اشاره کرده ایم.

از اولین حمله تروریستی در تهران جان سالم به در برد اما پسر جوانش در آن حادثه به شهادت رسید. در آخرین ساعات قبل از آتش بس همه خانواده به یاد پسرش در خانه پدر همسرش در آستانه اشرفیه گرد هم آمده بودند که رژیم خونریز صهیونیستی به حمله‌ای دیگر او و 17 عضو دیگر خانواده و اطرافیانش را به شهادت رساند. این رویداد جنایتکارانه در هیچ کجای جهان سابقه ندارد که برای از میان برداشتن یک شخصیت علمی حتی به خانواده و اطرافیان او هم رحم نشود.

شهید «سید اصغر هاشمی‌تبار» در یکم شهریور 1353 در روستای کهنه سبزوار به دنیا آمد و در حمله ارتش اسرائیل به ساختمانی در ستارخان به همراه همسرش به شهادت رسید. علت تاخیر در تائید شهادت او پیدا نشدن پیکرش در محل حمله بود، اما پزشکی قانونی با تکیه بر شواهد و تکه‌ای از بدنش تائید کرد که وی و همسرش به شهادت رسیده‌اند.

دکتر علی باکویی کتریمی، متولد 1345 و اصالتا اهل روستای کتریم واقع در منطقه دودانگه ساری بود. تحصیلات دوره ابتدایی و راهنمایی را در مدرسه روستای کندلک دودانگه به پایان رساند و سپس برای ادامه تحصیل راهی ساری شد. دوره دبیرستان را در سال 63 در یکی از دبیرستان‌های شهرستان ساری در رشته ریاضی فیزیک به اتمام رساند و خودش را برای شرکت در آزمون سراسری آماده کرد.

احمدرضا ذوالفقاری داریانی متولد ۱۳۳۸ تهران ، استاد فیزیک هسته‌ای و عضو هیات علمی دانشکده مهندسی هسته‌ای دانشگاه شهید بهشتی بود. وی همچنین ریاست دانشکده علوم هسته‌ای این دانشگاه را بر عهده داشت. در برخي منابع ذکر شده است که دکتر ذوالفقاري مدرک دکتری در رشته مهندسی مکانیک هسته‌ای از امپریال کالج انگلستان دارد.

عبدالحمید مینوچهر، عضو هیات علمی دانشگاه شهید بهشتی و سردبیر فصلنامه فناوری و انرژی هسته‌ای از ديگر شهداي جنگ 12 روزه است. او از سال ۱۴۰۱ ریاست دانشکده مهندسی هسته‌ای دانشگاه شهید بهشتی را بر عهده داشت. تخصص او در حوزه‌های حساسی چون فیزیک راکتور، شبیه‌سازی هسته‌ای و طراحی سوخت‌های پیشرفته هسته‌ای بود.

او یک بار با هوشیاری از ترور جست و جانباز هسته‌ای شد. اما برای دومین بار شهید این راه پرافتخار شد. متخصصی که معتقد بود با انرژی هسته‌ای می‌توان برای هزار سال آینده انرژی ایران را تامین کرد و برای خودکفایی در این زمینه نباید دربرابر زیاده خواهی دشمنان انعطاف نشان داد.

شهید دکتر سید امیرحسین فقهی، از همان نسل متعهد و بی‌ادعایی بود که ستون‌های باور به تمدن و اقتدار بومی را بر شانه‌های علم و بینش استوار کرد؛ نسلی که میان گزینه‌های آسانِ کناره‌گیری و دشواری‌ها، زیستن در مرز دانایی و ایستادگی را برگزید.