احمدرضا ذوالفقاری داریانی متولد ۱۳۳۸ تهران ، استاد فیزیک هسته‌ای و عضو هیات علمی دانشکده مهندسی هسته‌ای دانشگاه شهید بهشتی بود. وی همچنین ریاست دانشکده علوم هسته‌ای این دانشگاه را بر عهده داشت. در برخي منابع ذکر شده است که دکتر ذوالفقاري مدرک دکتری در رشته مهندسی مکانیک هسته‌ای از امپریال کالج انگلستان دارد.

عبدالحمید مینوچهر، عضو هیات علمی دانشگاه شهید بهشتی و سردبیر فصلنامه فناوری و انرژی هسته‌ای از ديگر شهداي جنگ 12 روزه است. او از سال ۱۴۰۱ ریاست دانشکده مهندسی هسته‌ای دانشگاه شهید بهشتی را بر عهده داشت. تخصص او در حوزه‌های حساسی چون فیزیک راکتور، شبیه‌سازی هسته‌ای و طراحی سوخت‌های پیشرفته هسته‌ای بود.

او یک بار با هوشیاری از ترور جست و جانباز هسته‌ای شد. اما برای دومین بار شهید این راه پرافتخار شد. متخصصی که معتقد بود با انرژی هسته‌ای می‌توان برای هزار سال آینده انرژی ایران را تامین کرد و برای خودکفایی در این زمینه نباید دربرابر زیاده خواهی دشمنان انعطاف نشان داد.

شهید دکتر سید امیرحسین فقهی، از همان نسل متعهد و بی‌ادعایی بود که ستون‌های باور به تمدن و اقتدار بومی را بر شانه‌های علم و بینش استوار کرد؛ نسلی که میان گزینه‌های آسانِ کناره‌گیری و دشواری‌ها، زیستن در مرز دانایی و ایستادگی را برگزید.

دانش آموزی زرنگ بود. برای لحظه لحظه زندگی‌اش هدف داشت. سال سوم که تمام کرد، تابستان شروع شده بود. به یکی از دوستانش گفت «باید به جنگ برویم». عملیات خرمشهر تمام شده بود و هنوز 17ساله بود. به خاطر سنش به جبهه راهش نمی دادند. مانند خیلی از نوجوانان آن دوره پارتی‌بازی کرد. او را برای آموزش به غرب کشور اعزام کردند. جنگ که تمام شد با یادگاری‌هایی که از جنگ به ارمغان آورده بود پا به عرصه علمی گذاشت و در این سنگر هم جنگید تا شهید شد.