فرانسیس فوکویاما در این کتاب استدلال می‌کند که پیشرفت‌های شگفت‌انگیز در زیست فناوری مانند مهندسی ژنتیک، افزایش طول عمر و... بزرگ‌ترین تهدید برای بشریت و به ویژه برای مفاهیم لیبرال دموکراسی و برابری انسانی هستند. او هشدار می‌دهد که اگر این فناوری‌ها بدون تنظیم مقررات سختگیرانه به کار گرفته شوند، می‌توانند به پایان «انسان» به معنای کنونی آن و ظهور یک «عصر فراانسانی» منجر شوند که در آن بی‌عدالتی و شکاف میان انسان‌ها به سطحی بی‌سابقه خواهد رسید.