او یک بار با هوشیاری از ترور جست و جانباز هسته‌ای شد. اما برای دومین بار شهید این راه پرافتخار شد. متخصصی که معتقد بود با انرژی هسته‌ای می‌توان برای هزار سال آینده انرژی ایران را تامین کرد و برای خودکفایی در این زمینه نباید دربرابر زیاده خواهی دشمنان انعطاف نشان داد.

دانش آموزی زرنگ بود. برای لحظه لحظه زندگی‌اش هدف داشت. سال سوم که تمام کرد، تابستان شروع شده بود. به یکی از دوستانش گفت «باید به جنگ برویم». عملیات خرمشهر تمام شده بود و هنوز 17ساله بود. به خاطر سنش به جبهه راهش نمی دادند. مانند خیلی از نوجوانان آن دوره پارتی‌بازی کرد. او را برای آموزش به غرب کشور اعزام کردند. جنگ که تمام شد با یادگاری‌هایی که از جنگ به ارمغان آورده بود پا به عرصه علمی گذاشت و در این سنگر هم جنگید تا شهید شد.

محمد اسلامی دانش‌آموخته مهندسی راه و ساختمان از دانشگاه دیترویت میشیگان آمریکا در سال ۱۳۵۸ در مقطع کارشناسی و همچنین کارشناسی ارشد مهندسی راه و ساختمان از دانشگاه اوهایو آمریکا در سال ۱۳۶۰ و ام‌بی‌ای مدیریت جهانی هوانوردی مشترک دانشگاه رویال رودز کانادا و دانشگاه شریف در سال ۱۳۸۳ است. این سطح از تحصیلات ربطی به تخصص فیزیک هسته ای ندارد اما او به عنوان […]

ایران در سه دهه اخیر توانسته تا زیرساختی زنجیره ای برای دانش هسته ای خود بسازد. تاسیساتی که به ما امکان می دهند تا مرزهای توان هسته ای خود را گسترش دهیم.

دانش هسته ای در جهان امروز چه کاربردی برای کشورها و زندگی انسان دارد؟ ما با دانش هسته ای چه کار می کنیم و در چه سطحی از توانمندی هستیم؟ اینها سوالاتی است که در این گزارش مرور می کنیم.

علم قدرت است و یکی از مظاهر عینی این قدرت، توانمندی در دانش هسته است. دانشی که بخش عمده ای از کاربردهای آن صلح آمیز است اما آنها که خود صاحب این علم و فناوری هستند، از هیچ اقدامی دریغ نمی کنند تا کشورهای دیگر به این دانش دست نیابند.