شهید دکتر سید امیرحسین فقهی، از همان نسل متعهد و بی‌ادعایی بود که ستون‌های باور به تمدن و اقتدار بومی را بر شانه‌های علم و بینش استوار کرد؛ نسلی که میان گزینه‌های آسانِ کناره‌گیری و دشواری‌ها، زیستن در مرز دانایی و ایستادگی را برگزید.

دانش آموزی زرنگ بود. برای لحظه لحظه زندگی‌اش هدف داشت. سال سوم که تمام کرد، تابستان شروع شده بود. به یکی از دوستانش گفت «باید به جنگ برویم». عملیات خرمشهر تمام شده بود و هنوز 17ساله بود. به خاطر سنش به جبهه راهش نمی دادند. مانند خیلی از نوجوانان آن دوره پارتی‌بازی کرد. او را برای آموزش به غرب کشور اعزام کردند. جنگ که تمام شد با یادگاری‌هایی که از جنگ به ارمغان آورده بود پا به عرصه علمی گذاشت و در این سنگر هم جنگید تا شهید شد.